تناقض با وجود ما آمیخته است...کاش چنین نبود. گاه در به ظاهر افتاده بودن، کاملا خود نما هستیم. گاه گوشه نشینی ما به خاطر در مرکز توجه قرار گرفتن است. گاه در کمال زیبایی، زشتیه مطلق هستیم. و گاه در کمال حفظ آداب، بی ادبی پنهان کردهٔ ما بر همگان روشن می‌‌شود. پرده‌های کتمان تان را ضخیم تر ببافید.
ولی چه خوبه ادم همیشه همونی که خودشو نشون میده باشه
ReplyDelete