نکته‌ای که سید عزیز از قلم انداخت این بود که گفتگوی تمدنها را پیش شرطی باید، و آن "همسری فرهنگ‌های گفتگو کننده"است
دو فرهنگ گفتگو کننده میتوانند عمق‌های مختلف داشته باشند، که چه زیبا خواهد بود! لیک گفتگوی فرهنگ‌هایی که همسر نیستند خطائی جبران ناشدنیست. خطائی که به زوال یکی به دست دیگری می‌‌انجامد. امیدِ واهی است گفتگوی فرهنگی -هر چند به ژرفای فرهنگ ایران- با فرهنگی که از ما سر است! سرمایه، اقتصاد، روابط و مهمتر از همه رسانه، همه و همه ابزارهایی هستند که شرایط گفتگو را برای ما نابرابر ساخته! ژرفای دریا را هم که داشته باشیم، در گفتگوی با آبشار بازنده ایم.همواره از آبشار در آبشخور فرهنگی ما ریخته میشود
.کاش تابو‌ها را نشکسته بودی عزیز صمیمی! من بعضی از تابو‌های فرهنگم را دوست دارم
