همیشه بعد از تماشای هر فیلم خوب خودم رو مجبور می‌کنم که تا آخر تیتراژ پایانی رو بخونم. این کار دو تا فایده داره. البته فایده زیاد داره اما این دو تا از بقیه برجسته تره. اول اینکه به کسانی که روزها زحمت کشیده اند برای انتقال اون پیام به تو احترام میذاری و دوم اینکه گاه یه سری اطلاعات ناب به دست میاری. مدتی پیش فیلم 'اخرین وسوسهٔ مسیح' ( The Last Temptation of Christ) رو تماشا می‌کردم که دیدنش رو حتما بهتون توصیه می‌کنم. در تیتراژ پایانی، در قسمت موسیقی اسم نوازنده‌ای ایرانی چشمم رو گرفت که در ساخت موسیقی واقعا زیبای فیلم نقش مستقیم داشته. آقای محمود تبریزی زاده نوازندهٔ کمانچه در این فیلم بوده که متاسفانه چند سالیست که از دنیا رفته اند و مثل سایر هنرمندانمون، تنها در پاریس در گذشته. افسوس از بی توجهی ما! بد از کمی جستجو در اینترنت اطلاعات مختصری به دست آوردم که ذکرش در اینجا قدر دانی کوچکیست از این هنرمند ایرانی: - ایشون در فیلم بنام دیگری به اسم The Mahabharata هنرنمایی کرده اند. - برای شنیدن چند قطعه از کارهای ایشون به اینجا و اینجا نگاه کنید. روحت شاد استاد، ممنون از زحماتت.
نگاه کردن فیلم تا زمان پایان تیتراژ، نکته جالبی بود، شاید کمتر از ۱% آدما این کارو می‌کنن.
ReplyDeleteمن معمولان موسیک متنشو گوش می‌کنم، ولی در کنار اینا، همیشه سعی می‌کنم در زمان دیدن تیتراژ، فیلمو در یکی دو جمله برای خودم خلاصه کنم یا یه سرچی تو اینترنت بزنم موضوعات وابسته به فیلمو بهتر درک کنم، مثل زمان و شرایط جمعی تو اون برهه از زمان یا پیش ز÷مینه وقوع حادثه...
به هر حال این حد اقل کاری که آدم در قبال دو ساعت وقت گذاشتن از امرش میتون بکنه !!!