می دونی داستان انتخابات و فرق ما و شما تحریمی‌ها چیه؟ موضوع اینه یه تسمه انداختن به گردنمون و تنگ بستنش. تحریمی‌ها میگن آی تسمه چی! اینقدر بکش که زور داری. یا گردن ما میشکنه یا اینکه تسمهٔ تو پاره می‌شه و ما کاملا آزاد میشیم. اما من و همهٔ آدم‌هایی که رای میدیم حاضر نیستیم با گردنمون این بازی رو بکنیم. با گردن فرزندمون و مادرمون حاضر نیستیم این بازی رو بکنیم. ما سعی می‌کنیم تسمه چی رو هل بدیم عقب. میگیم یه کم هم که تسمه شل بشه غنیمته. نفسمون که در بیاد و از خفه گی که رها بشیم، کم کم انقدر تسمه رو شل می‌کنیم که باز بشه. دمکراسی صبر می‌خواد. هزار جور سختی و زمین خوردن داره. اشتباه نکن بیا و رای بده! بخاطر گردن همهٔ اونایی که دوستشون داری.
از میان بردن احمدی نژاد قدم اول بود.
ReplyDeleteقدم بعدی باید رسیدن به انتخابات آزاد باشد.
الآن باید از شوقی که بوجود آمده استفاده کرده
واین موضوع را مورد بحث در وبلاگ ها قرار داد
که این نه به احمدی نژاد در واقع به طرفدار بی
چون وچرای او بود. در همین زمینه متن جالبی
را دیدم (iran1388.wordpress.com) که شاید بتوان دنبال کرد
اردشیر
من که رای ندادم و ته دلم خوشحال هم هستم که رای ندادم. چون اگه رای می دادم اونوقت دلم از نتیجه ای که الان به دست اومده خیلی می سوخت. این همون چیزی بود که امثال ما می خواستیم به امثال شما نشون بدیم. حیف که دیر فهمیدین که باهتون بازی شده....
ReplyDeletemanam aval mesl e to fekr mikardam, ama bad az entekhabat fahmidam az hame ye ma mardom sue estefade shod o sar e hame kolah raft. tarjih midam dige hichvaght sherkat nakonam.
ReplyDelete